Kacper Klaus, student Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej zdobył główną nagrodę w międzynarodowym konkursie architektonicznym Coworking Space. Zaprojektował Aquacamp – biurowy obiekt umieszczony na wodzie, oferujący wygodną i elastyczną przestrzeń do pracy i spotkań.
Konkurs zorganizował Polski Związek Przemysłu Oświetleniowego we współpracy z 31. Międzynarodowymi Targami Światło i śląskim środowiskiem architektów.
Wyzwaniem było zaprojektowanie takiej przestrzeni do pracy w formule coworkingu, by oferowała elastyczny podział wnętrz, zapewniający użytkownikom prywatność, ale i szansę na utrzymanie kontaktu wzrokowego z innymi osobami korzystającymi z biura.
Projekt miał obejmować miejsce przeznaczone na spotkania, strefę socjalną i przestrzeń wypoczynku. Musiał też zawierać analizę oświetlenia w projektowanym rozwiązaniu i, jeżeli miało to znaczenie, w jego bezpośrednim otoczeniu.
Biurko z widokiem na wodę
Nagrodę główną zdobył student Politechniki Wrocławskiej Kacper Klaus. Projekt „Aquacamp” stworzył pod opieką dr inż. arch. Anny Berbesz.
Zaproponował wykorzystanie powierzchni rzek w mieście i zwrócenie uwagi na potencjał zbiorników wodnych w przestrzeni miejskiej. Zaprojektowany przez niego coworkingowy biurowiec mógłby zacumować przy dzielnicy mieszkaniowej, kampusie uczelni lub w otoczeniu innych budynków biurowych lub biznesowych.
– Dużą wagę przykładałem do jego wpasowania się w dowolny kontekst architektoniczny – opowiada autor. – Dlatego np. postanowiłem zastosować przeszklone ściany osłonowe jako przegrody zewnętrzne, które zacierają granicę między budynkiem a otoczeniem. Takie rozwiązanie daje też możliwość maksymalnego wykorzystania światła naturalnego i pozwala na pracę lub relaks z szerokim widokiem na wodę.
Półki świetlne i biurka na kółkach
Fundament projektu naszego studenta stanowi pływak w postaci betonowej płyty wypełnionej izolacją, na której opiera się lekka stalowa konstrukcja słupowa. Dzięki temu obiekt byłby bardzo stabilny. Jak podkreśla autor projektu, występowałyby jedynie niewielkie drgania, gdy w pobliżu przepływałaby inna jednostka. Dach obiektu miałaby pokryć zieleń, a na miejsce Aquacamp byłby holowany pchaczem (statkiem – rodzaj holownika).
Na konstrukcji ścian osłonowych opierałyby się półki świetlne, które – w zależności od orientacji –mogłyby być również panelami fotowoltaicznymi. W okresie letnim odbijałyby bezpośrednie światło słoneczne, kierując do wnętrza światło rozproszone oraz akumulowałyby ciepło, nie pozwalając na przegrzanie się obiektu.
W zimie natomiast ich głębokość pozwalałaby przedostawać się pożądanemu w tym okresie światłu słonecznemu, które wpadając do wnętrza, jednocześnie nagrzewałoby je.
Półki świetlne byłyby montowane na wysokości 230 cm, nie zasłaniając widoku na zewnątrz. Ich głębokość zależałaby od kąta padania promieni słonecznych dla danej lokalizacji.
– Większość przegród wewnętrznych obiektu stanowiłyby zasłony. To do użytkowników należałaby decyzja, czy wolą w danym momencie więcej prywatności, czy też chcą je odsłonić, by stworzyć duży open space – opowiada Kacper Klaus. – A do tego zaproponowałem jasną tkaninę zasłon, żeby nie tylko absorbowały hałas, ale także odbijały światło.
Autor pracy zaprojektował też biurka na kółkach, żeby możliwe było łatwe zmienianie ich położenia.
Urządzenia na widoku
Pomieszczenia do pracy grupowej znalazłyby się bezpośrednio przy wejściu budynku, a głębiej autor zaplanował strefy do pracy cichej i odpoczynku.
Co ciekawe, student zaproponował też, by jedno z dwóch pomieszczeń technicznych nie zostało obudowane pełnymi przegrodami, a jedynie ścianami osłonowymi. Miałoby to wyeksponować urządzenia, dzięki którym obiekt może funkcjonować.
– Służyłoby to edukacji i promowaniu pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł oraz pokazaniu możliwości wykorzystania wody szarej – tłumaczy. – Obiekt miałby bowiem m.in. wodną pompę ciepła zasilaną przez panele fotowoltaiczne zlokalizowane na półkach świetlnych. Do tego do misek ustępowych trafiałaby woda ze stacji odzyskiwania wody szarej.
Autor projektu zaplanował też, że korzystanie z przestrzeni coworkingowej ułatwiałaby aplikacja. Użytkownicy mogliby rezerwować w niej miejsce do pracy, ale także dostosowywać barwę i natężenie światła padającego z lampy nad biurkiem do własnych potrzeb.
Źródło: Politechnika Wrocławska
