Temperatura lipca jest najistotniejszym czynnikiem klimatycznym wpływającym na rozmieszczenie łosi – wynika z badań dot. wpływu zmian klimatu oraz odlesienia na zmiany zasięgu łosi w Eurazji w ostatnich 50 tysiącach lat.
Badania dotyczące wpływu zmian klimatu oraz odlesienia na zmiany zasięgu łosi (Alces alces) w Eurazji w ciągu ostatnich 50 tysięcy lat przeprowadził międzynarodowy zespół pod kierunkiem dr hab. Magdaleny Niedziałkowskiej z Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży, we współpracy m.in. z naukowcami z Centrum Nowych Technologii i Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydziałów Nauk Biologicznych, a także Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Wyniki badań opublikowali na łamach „Science of the Total Environment” (https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2024.177235).
Naukowcy ci przeanalizowali warunki środowiskowe, jakie panowały w 655 lokalizacjach, w których występowały łosie od późnego plejstocenu do współczesności.
Okazało się, że najistotniejszym czynnikiem klimatycznym wpływającym na rozmieszczenie tego gatunku w skali biogeograficznej była temperatura lipca. W ponad 90 proc. miejsc, w których stwierdzono obecność łosi, średnia temperatura w najcieplejszym miesiącu lata nie przekraczała 19 st. C.
Badacze wykazali też, że warunki środowiskowe życia łosi w Europie są istotnie różne od tych, w których zamieszkiwali przedstawiciele Alces alces w Azji. Łosie europejskie wybierały rejony o łagodniejszym klimacie (np. cieplejszych zimach), wyższej produktywności i częściej porośniętych przez las, niż ich azjatyccy kuzyni. Uzyskane wyniki potwierdzają, że łosie europejskie i azjatyckie w istotny sposób różnią się, o czym świadczą także opisane na podstawie innych badań różnice genetyczne i morfologiczne między tymi dwoma formami gatunku Alces alces.
Źródło informacji: Nauka w Polsce/PAP Mediaroom
